Na een drukke week was het eindelijk zaterdag. Ik vroeg aan mijn zoontje: Wat zullen we vandaag gaan doen. Hij hoefde niet lang na te denken. Ik wil graag naar het bos. Goed, kom op, laarzen aan en gaan. Zelf ga ik ook vaak naar het bos als ik alleen met God wil zijn. Ik realiseerde me dat het mijn verantwoordelijkheid is om dat ook aan mijn zoontje te leren. Ik zei: Als papa in het bos wandelt, praat hij vaak met God. Zullen we dat nu ook doen? Dat vond hij goed. Ik deed een gebed en daarna was hij aan de beurt. Als jongetje van vier jaar deed hij dat op zijn manier, prachtig. Daarna zei ik: Papa vraagt ook altijd of God nog iets wil zeggen. Dan ben ik even stil en probeer ik te luisteren. Soms geeft God een gedachte in mijn hart. We waren allebei een poosje stil en ik vroeg: Heeft God nog iets gezegd? Hij knikte en zei: Ja, God zei tegen me dat Hij ook graag in het bos wandelt. Wat een antwoord op maat voor een jongetje van vier dat graag met zijn vader in het bos wandelt. Ik ben je Hemelse Vader en ik wandel ook graag in het bos. Als God wil spreken tot een kind van vier, dan wil Hij het ook tot u en jou. Maak het niet te ingewikkeld. Vraag het Hem gewoon. Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad