Een leraar psychologie loopt rond in het klaslokaal en vertelt over het omgaan met verdriet, pijn en zorg. De leraar heeft een glas water in zijn hand. Alle leerlingen verwachten de vraag of het glas halfvol of halfleeg is. In plaats daarvan vraagt de leraar met een glimlach op zijn gezicht: ‘Hoe zwaar is dit glas’? De leerlingen geven antwoorden variërend van 25 gram tot 200 gram. De leraar antwoordt: ‘Het absolute gewicht doet er niet toe. De zwaarte hangt vooral af van hoe lang ik het vasthoud. Als ik het een minuut vasthoud, is het geen enkel probleem. Na een uur krijg ik pijn in mijn arm. En als ik het glas de hele dag vasthoud, zal mijn arm gevoelloos worden en verlammingsverschijnselen vertonen. Hoe langer ik het vasthoud, hoe zwaarder het wordt.’ De leraar vervolgde: ‘Verdriet en zorgen zijn als dat glas water. Er even aan denken is geen probleem. Als ik er langer aan denk, zal het me pijn gaan doen. Als ik er de hele dag aan denk, zal het me verlammen. Ik zal tot niets meer in staat zijn.’ Het is belangrijk om zorgen en verdriet los te laten. Beter nog: bij Iemand te brengen. Als wij het allemaal niet meer weten, als we helemaal stuk zijn, is het de Heere zelf Die tegen ons zegt: Leg het bij Mij neer en Ik zal u rust geven. Kan dat echt? Ja, het staat in Gods Woord. Maar het gaat niet vanzelf. Het is een strijd. En als je het dan bij de Heere gebracht hebt, is het dan over? Nee, zeker niet. Maar er is wel iets veranderd. Je staat er niet meer alleen voor. De Heere weet ervan en lijdt mee. Hij kent je pijn en verdriet en laat je niet los. Hij zal je omringen met Zijn liefde en trouw. En dat geeft rust. Van harte Gods zegen toegewenst, van huis tot huis,
De kerkenraad